by [ad_1]
[오래 전 ‘이날’] 5 مه چرا همچنان به تعویق انداختن بودجه “کودکان” ادامه می دهید
تغییر دادن2021-05-05 00:13مروری بر زمان معرفی
ورود2021-05-05 00:00
این بخشی است که گزارشات کیونگ یانگ شینمون را در هر روز 10 سال از 1961 تا 2011 مشاهده می کنید. روزانه به روز کنید.
5 مه 1971 “پروژه کودکان تحت فشار بی تفاوتی”
اخیراً ، به دلیل مجموعه ای از موارد کودک آزاری ، به دنبال پیشرفت هایی در سیستم محافظت از کودکان بوده است. علاوه بر گسترش نیروی کار متخصصان حمایت از کودکان ، به سیستمی نیاز داریم که به طور موثر فعالیت های پراکنده رفاه کودک را در وزارتخانه های مختلف مانند وزارت بهداشت ، درمان و رفاه اجتماعی ، وزارت آموزش و پرورش و وزارت برابری جنسیتی به اشتراک بگذارد. خانواده. همه اینها فقط با منابع مالی امکان پذیر است.
اما آیا می دانید بیشتر بودجه وزارت بهداشت ، درمان و رفاه اجتماعی برای پیشگیری از خشونت علیه کودکان “بودجه” است؟ در حال حاضر ، صندوق حمایت از قربانیان جرم وزارت دادگستری و صندوق قرعه کشی وزارت راهبردی و دارایی 90٪ بودجه پیشگیری از خشونت علیه کودکان را نمایندگی می کنند. این ساختاری است که در آن بسیاری از جریمه ها پاک و بسیاری از بلیط های قرعه کشی فروخته می شود تا منابع مالی برای جلوگیری از کودک آزاری فراهم شود.
کیونگ یانگ شینمون ، 5 مه 1971
به نظر می رسید حتی 50 سال پیش ، کار کودکان تابع روند بودجه دولت است. در 5 مه 1971 ، کیونگ یانگ شینمون اعلام کرد که یارانه دولتی اعطا شده برای پروژه حمایت از کودک پرداخت نشده است. پس از یک سالگرد روز کودک ، بی تفاوتی نسبت به کودکان سابقه طولانی دارد.
این مقاله گزارش می دهد که از حدود 140 میلیارد KRW بودجه تنظیم شده توسط وزارت بهداشت و امور اجتماعی (وزارت بهداشت و رفاه اجتماعی فعلی) به عنوان صندوق مالی ملی برای پروژه های کودکان در سال 1971 ، 80٪ باقیمانده ، به استثنای برخی از هزینه های کارگری تا به امروز پرداخت نشده است. بودجه اختصاص یافته به وزارت بهداشت و امور اجتماعی در سال 1971 تنها 1.9٪ از کل بودجه دولت بود و حتی بودجه تقسیم شده نیز به درستی برای پروژه های کودکان پرداخت نشد. در نتیجه ، کودکان تحت حمایت م inسسه در شرایطی قرار می گیرند که حتی نمی توانند برای سلامتی ، مانند هزینه های پزشکی در بیمارستان و داروها ، پول اضطراری نیز پرداخت کنند.
از آنجا که بودجه وزارت بهداشت و امور اجتماعی برای پروژه های کودکان بسیار اندک بود ، بیشتر مراکز مهد کودک مانند کودکان با کمک سازمان های خصوصی خارجی کار می کردند. در ژوئن سال بعد ، کیونگ یانگ شینمون همچنین از وزارت بهداشت و امور اجتماعی به دلیل بی توجهی به مراکز مراقبت از کودکان ، که به عنوان وسیله ای برای سودآوری برای سازمان های خصوصی بدتر شده ، انتقاد کرد. در آن زمان ، راننده متاسف شد که بودجه دولت به اندازه کافی برای فعالیت مهدهای کودک اختصاص داده نشده است ، اما همین وضعیت حتی امروز ، 50 سال بعد نیز تکرار می شود.
خبرنگار کیم دیوک کی
سال گذشته ، بیست و یکمین شورای ملی 71 قانون مربوط به خشونت علیه کودکان را آغاز کرد. این را می توان در نتیجه نظرسنجی های افکار عمومی ، که پس از “حادثه کودک آزاری یانگچونگ-گو” در اوایل سال جاری به موضوع کودک آزاری حساس شدند ، مشاهده کرد. با این حال ، از 42 قانون خشونت علیه کودکان که توسط شورای ملی در دهه 1920 آغاز شد ، فقط دو قانون تصویب شده است. به جای تغذیه افکار عمومی با قوانین جدید ، وقت آن رسیده است که ببینیم آیا سیستم موجود به درستی کار می کند یا خیر.
در گزارش مقدماتی بررسی و بررسی مجلس شورای ملی برای “برنامه مدیریت بودجه و وجوه سال 2021” که در پایان سال گذشته اعلام شد ، آمده است: “بررسی طرح حمایت مستمر و پایدار با اصلاح بودجه برای پروژه پیشگیری از خشونت علیه کودکان با هزینه مشترک وزارت بهداشت و رفاه اجتماعی و عدم تأمین اعتبار از وزارتخانه های دیگر ، که من به آن نیاز دارم. “آیا بودجه دولت امسال می تواند کودکان بدسرپرست را هدف قرار دهد؟
صفحه فیس بوک “سلام” را باز کردم. از آخرین اخبار مطلع شوید! (▶ رفتن به)
[ad_2]
